Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

опустоша́ть несов.

1. спусто́шваць, спусташа́ць, апусто́шваць, апусташа́ць;

2. (опорожнять) разг. апаражня́ць; апусто́шваць, апусташа́ць;

3. перен. (морально) апусто́шваць, апусташа́ць;

опустоша́ться страд.

1. спусто́швацца, спусташа́цца, апусто́швацца, апусташа́цца;

2. апаражня́цца; апусто́швацца, апусташа́цца;

3. апусто́швацца, апусташа́цца; см. опустоша́ть;

опустоше́ние

1. спусташэ́нне, -ння ср., апусташэ́нне, -ння ср.; неоконч. спусто́шванне, -ння ср., апусто́шванне, -ння ср.;

2. апаражне́нне, -ння ср.; апусташэ́нне, -ння ср.; неоконч. апусто́шванне, -ння ср.;

3. апусташэ́нне, -ння ср.; см. опустоша́ть;

опустошённый

1. спусто́шаны, апусто́шаны;

2. апаро́жнены; апусто́шаны;

3. апусто́шаны; см. опусто́шить;

опустоши́тель спусташа́льнік, -ка м., апусташа́льнік, -ка м.;

опустоши́тельница спусташа́льніца, -цы ж., апусташа́льніца, -цы ж.;

опустоши́тельность спусташа́льнасць, -ці ж., апусташа́льнасць, -ці ж.;

опустоши́тельный спусташа́льны, апусташа́льны;

опустоши́ть сов.

1. спусто́шыць, апусто́шыць;

2. (опорожнить) разг. апаражні́ць; апусто́шыць;

3. перен. (морально) апусто́шыць.

опусты́нивание апусты́ньванне, -ння ср.