сокруша́тьII несов. (печалить) засмуча́ць; (приводить в отчаяние) прыво́дзіць у ро́спач.
сокруша́тьсяI несов. (печалиться) смуткава́ць, бедава́ць.
сокруша́тьсяII несов., страд. крышы́цца; знішча́цца, ні́шчыцца; руйнава́цца, разбура́цца; см. сокруша́тьI.
сокруше́ниеI (действие по глаг. сокруши́тьI) знішчэ́нне, -ння ср.; зруйнава́нне, -ння ср., разбурэ́нне, -ння ср.
сокруше́ниеII ср. (печаль) скру́ха, -хі ж.; (скорбь) сму́так, -тку м.; (сожаление) жаль, род. жа́лю м.; см. сокруша́тьII.
сокрушённо нареч. (с сокрушением) са скру́хай, з жа́лем; (печально) засму́чана; журбо́тна.
сокрушённыйI прич. скры́шаны; зні́шчаны; разбу́раны; зруйнава́ны; см. сокруши́тьI.
сокрушённыйII
1. прич. засму́чаны, прыве́дзены ў ро́спач; см. сокруши́тьII;
2. прил. (печальный) засму́чаны, журбо́тны.
сокруши́тель знішча́льнік, -ка м.; зруйнава́льнік, -ка м., разбура́льнік, -ка м.;