Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

по́ножи ист. по́нажы, -жаў мн.

поножо́вщина разг. панажо́ўшчына, -ны ж.; (резня) разані́на, -ны ж.

понома́рский дзяко́ўскі;

понома́рь дзяк, род. дзя́ка м., дзячо́к, -чка́ м.

поно́с мед. пано́с, -су м.

поноси́тьI несов. (порочить) га́ньбіць, знеслаўля́ць; (ругать) ла́яць; (оскорблять) зневажа́ць, абража́ць.

поноси́тьII сов. (к носи́ть) панасі́ць, (долго, неоднократно) разг. папанасі́ць, папано́шваць.

поноси́тьсяI несов., страд. га́ньбіцца, знеслаўля́цца, ла́яцца; зневажа́цца, абража́цца; см. поноси́тьI.

поноси́тьсяII сов. (пробыть в носке) панасі́цца.

поно́ска

1. прост. но́шка, -кі ж.;

2. охотн. (уменье собаки) падно́ска, -кі ж.; (подносимый предмет) но́шка, -кі ж.;

3. (взяток пчелы) обл. но́шка, -кі ж.