Verbum

поми́н уст., прост. памі́н, -ну м.;

◊

лёгок на поми́не лёгкі на ўспамі́н, пра во́ўка памо́ўка, а воўк і тут;

(и) в поми́не нет (і) за́ваду няма́;

помина́льник разг., церк. паміна́льнік, -ка м.;

помина́льный паміна́льны;

помина́ние церк. паміна́нне, -ння ср.;

помина́ть несов.

1. (вспоминать) успаміна́ць;

2. (справлять поминки) церк. паміна́ць;

◊

не помина́йте ли́хом не ўспаміна́йце лі́хам;

помина́й как зва́ли погов. то́лькі і чу́лі; то́лькі яго́ і ба́чылі; і сле́ду не ста́ла;

помина́ться страд.

1. успаміна́цца;

2. паміна́цца; см. помина́ть;

поми́нки памі́нкі, -нак ед. нет;

поминове́ние церк. паміна́нне, -ння ср., мн. нет.

помину́тно нареч.

1. штохвілі́нна, паміну́тна;

2. (часто) штохвілі́нна, паміну́тна;

помину́тный

1. (исчисляемый по минутам) штохвілі́нны, паміну́тны;

2. (частый, беспрестанный) штохвілі́нны, паміну́тны.