положи́тельно нареч.
1. (утвердительно) стано́ўча, дада́тна;
отве́тить положи́тельно адказа́ць стано́ўча;
2. (совершенно) зусі́м; (абсолютно) абсалю́тна; (буквально) літара́льна; (решительно) рашу́ча; (безусловно) безумо́ўна;
положи́тельно ничего́ не зна́ет зусі́м (абсалю́тна) нічо́га не ве́дае;
он положи́тельно ничего́ не сде́лал ён зусі́м (абсалю́тна) нічо́га не зрабі́ў;
положи́тельно ни в ком не́ было сочу́вствия абсалю́тна (літара́льна) ні ў кім не было́ спага́ды;
положи́тельно все абсалю́тна ўсе;
положи́тельность
1. стано́ўчасць, -ці ж., дада́тнасць, -ці ж.;
2. ста́ласць, -ці ж., пава́жнасць, -ці ж.;
3. мат., физ. дада́тнасць, -ці ж.; см. положи́тельный 1, 2, 4;
положи́тельный
1. (утвердительный, хороший) стано́ўчы, дада́тны;
положи́тельный отве́т стано́ўчы адка́з;
положи́тельный геро́й рома́на стано́ўчы (дада́тны) геро́й рама́на;
положи́тельная оце́нка стано́ўчая (дада́тная) ацэ́нка;
положи́тельные результа́ты стано́ўчыя (дада́тныя) вы́нікі;
2. (основательный, степенный) ста́лы, пава́жны;
3. (несомненный, настоящий) разг. сапра́ўдны, безумо́ўны;
положи́тельный неве́жда сапра́ўдны (безумо́ўны) не́вук;
4. мат., физ. дада́тны;
положи́тельная величина́ дада́тная велічыня́;
положи́тельная температу́ра дада́тная тэмперату́ра;
положи́тельный по́люс дада́тны по́люс;
положи́тельный заря́д дада́тны зара́д;
положи́тельная сте́пень сравне́ния грам. звыча́йная ступе́нь параўна́ння;
положи́тельная филосо́фия пазітыві́зм.
положи́ть сов.
1. пакла́сці;
положи́те прибо́ры на стол пакладзі́це прыбо́ры на стол;
положи́ть больно́го в больни́цу пакла́сці хво́рага ў бальні́цу;
2. (решить) уст. вы́рашыць; (постановить) ухвалі́ць, пастанаві́ць; (условиться) умо́віцца; (сговориться) згавары́цца;
они́ положи́ли ме́жду собо́й яны́ вы́рашылі (згавары́ліся) памі́ж сабо́й;
3. (предположить) дапусці́ць;
4. (назначить) назна́чыць; даць;
положи́ть ему́ хоро́шую пла́ту назна́чыць (даць) яму́ до́брую пла́ту;
◊
положи́ть за пра́вило узя́ць за пра́віла;
положа́ ру́ку на́ сердце пакла́ўшы руку́ на сэ́рца;
положи́ть на лопа́тки пакла́сці на лапа́ткі;
вынь да поло́жь за́раз жа і дай, вы́мі ды пакладзі́;
положи́ть гнев на ми́лость павярну́ць гнеў на мі́ласць;
положи́ть жизнь за (кого, что) адда́ць жыццё за (каго, што);
положи́ть коне́ц (нача́ло) чему-л. пакла́сці кане́ц (пача́так) чаму-небудзь;
положи́ть в карма́н пакла́сці ў кішэ́нь;
положи́ть на ме́сте пакла́сці на ме́сцы;
разжева́ть и в рот положи́ть разжава́ць і ў рот пакла́сці;
положи́ться (понадеяться) паспадзява́цца (на каго, на што); (доверить) даве́рыць (каму, чаму); (довериться) даве́рыцца (каму, чаму), зда́цца (на каго, на што); (быть уверенным) быць упэ́ўненым (у кім, у чым);
я напра́сно положи́лся на него́ я дарэ́мна паспадзява́ўся на яго́;
я целико́м положи́лся на него́ я ца́лкам даве́рыўся яму́;
на его́ слова́ нельзя́ положи́ться яго́ сло́вам не́льга давяра́ць;
положи́тесь на меня́ даве́рцеся мне;
на меня́ мо́жете положи́ться ва мне мо́жаце быць упэ́ўнены.
по́лозI (у саней и т. п.) по́лаз, -за м., мн. палазы́, -зо́ў.
по́лозII зоол. по́лаз, -за м., мн. по́лазы, -заў.
поло́к в разн. знач. пало́к, -лка́ м.
поло́лка разг. пало́льшчыца, -цы ж.;
поло́льник (орудие) с.-х. пало́льнік, -ка м.;