сокрушённыйI прич. скры́шаны; зні́шчаны; разбу́раны; зруйнава́ны; см. сокруши́тьI.
сокрушённыйII
1. прич. засму́чаны, прыве́дзены ў ро́спач; см. сокруши́тьII;
2. прил. (печальный) засму́чаны, журбо́тны.
сокруши́тель знішча́льнік, -ка м.; зруйнава́льнік, -ка м., разбура́льнік, -ка м.;
сокруши́тельность скрыша́льнасць, -ці ж., знішча́льнасць, -ці ж.; зруйнава́льнасць, -ці ж., разбура́льнасць, -ці ж.;
сокруши́тельный скрыша́льны; (уничтожающий) знішча́льны; (разрушительный) зруйнава́льны, разбура́льны.
сокруши́тьI сов. скрышы́ць; (уничтожить) зні́шчыць; (разрушить) зруйнава́ць, разбуры́ць.
сокруши́тьII сов. (опечалить) засмуці́ць; (привести в отчаяние) прыве́сці ў ро́спач.
сокры́тие книжн. хава́нне, -ння ср., уто́йванне, -ння ср.; скрыва́нне, -ння ср.;
сокры́тый уст., книжн. схава́ны, уто́ены;
сокры́ть сов., уст., книжн. схава́ць, утаі́ць;