постраща́ть сов., прост. пастра́шыць.
пострекота́ть сов. пастраката́ць.
постре́л разг. жэ́ўжык, -ка м., сваво́льнік, -ка м., гарэ́знік, -ка м., гарэ́за, -зы м.;
◊
наш постре́л везде́ поспе́л наш гарэ́за ўсю́ды прале́зе;
постре́лёнок разг. жэ́ўжык, -ка м., сваво́льнік, -ка м., гарэ́знік, -ка м., гарэ́за, -зы м.
постре́ливать несов., в разн. знач. пастрэ́льваць;
постреля́ть сов., в разн. знач. пастраля́ць, (много, неоднократно) папастраля́ць, папастрэ́льваць;
постреля́ть из ружья́ пастраля́ць са стрэ́льбы;
постреля́ть ди́чи пастраля́ць дзічы́ны.
по́стриг церк. по́стрыг, -гу м.;
пострига́ть несов.
1. (стричь) стры́гчы, падстрыга́ць, пастрыга́ць;
2. церк. пастрыга́ць;
пострига́ться
1. стры́гчыся, падстрыга́цца, пастрыга́цца;
2. церк. пастрыга́цца;
3. страд. стры́гчыся, падстрыга́цца, пастрыга́цца; см. пострига́ть.
постриже́ние церк. пастрыжэ́нне, -ння ср.