определённый
1. (установленный) вы́значаны; (о границе, пределе) акрэ́слены;
2. (сформулированный) азна́чаны, акрэ́слены;
3. (твёрдо установленный) пэ́ўны;
име́ть определённый за́работок мець пэ́ўны заро́бак;
4. (точный) дакла́дны, выра́зны;
он не дал определённого отве́та ён не даў пэ́ўнага (выра́знага) адка́зу;
5. (явный, очевидный) пэ́ўны, відаво́чны; (несомненный, безусловный) безумо́ўны, бясспрэ́чны;
э́то определённая уда́ча гэ́та безумо́ўная (відаво́чная) уда́ча.
определи́мость азнача́льнасць, -ці ж., вызнача́льнасць, -ці ж.;
определи́мый азнача́льны, вызнача́льны.
определи́тель
1. (справочник) вызнача́льнік, -ка м.;
2. мат. вызнача́льнік, -ка м.;
определи́тельный
1. грам. азнача́льны;
определи́тельное предложе́ние азнача́льны сказ;
2. вызнача́льны;
определи́тельные при́знаки вызнача́льныя адзна́кі.
определи́ть сов.
1. (выяснить, установить) вы́значыць, мног. павызнача́ць, устанаві́ць;
2. (очертить границы, пределы) акрэ́сліць;
3. (раскрыть содержание понятия) вы́явіць, вы́значыць; (дать формулировку, определение) даць азначэ́нне;
4. (назначить) вы́значыць, мног. павызнача́ць, прызна́чыць;
определи́ть су́мму вы́значыць су́му;
5. (обусловить) вы́значыць, абумо́віць;
6. (вынести решение) юр. пастанаві́ць; прысудзі́ць; (меру наказания) вы́значыць;
суд до́лжен определи́ть ме́ру наказа́ния суд паві́нен вы́значыць ме́ру пакара́ння;
7. (назначить на должность) уст., прост. прызна́чыць; (устроить) ула́дзіць;
8. (в школу и т. п.) адда́ць; см. определя́ть;
определи́ться
1. (выясниться) акрэ́сліцца; вы́светліцца;
2. (выяснить своё местонахождение) вы́значыць (вы́светліць) свае́ месцазнахо́джанне;
3. (поступить куда-л.) уст., прост. паступі́ць.
определя́ть несов.
1. (устанавливать) вызнача́ць, устана́ўліваць;
определя́ть боле́знь вызнача́ць (устана́ўліваць) хваро́бу;
определя́ть расстоя́ние вызнача́ць (устана́ўліваць) адле́гласць;
2. (очерчивать границы, пределы) акрэ́сліваць;
3. (раскрывать содержание понятия) выяўля́ць, вызнача́ць; (давать определение) дава́ць азначэ́нне;
4. (назначать) вызнача́ць, прызнача́ць;
5. (обусловливать) вызнача́ць, абумо́ўліваць;
бытие́ определя́ет созна́ние быццё вызнача́е свядо́масць;
хоро́шая обрабо́тка по́чвы определя́ет бога́тый урожа́й до́брая апрацо́ўка гле́бы вызнача́е (абумо́ўлівае) бага́ты ўраджа́й;
6. (выносить решение) юр. пастанаўля́ць; прысуджа́ць; (меру наказания) вызнача́ць;
суд определя́ет сле́дующее суд пастанаўля́е насту́пнае;
7. (назначать на должность) уст., прост. прызнача́ць; (устраивать) ула́джваць;
8. (в школу и т. п.) аддава́ць;
определя́ться
1. (выясняться) акрэ́слівацца, высвятля́цца;
2. (выяснять своё местонахождение) вызнача́ць (высвятля́ць) сваё месцазнахо́джанне;
лётчики определя́ются при по́мощи прибо́ров лётчыкі вызнача́юць (высвятля́юць) сваё месцазнахо́джанне з дапамо́гай прыбо́раў;
3. (поступать куда-л.) уст., прост. паступа́ць;
определя́ться на рабо́ту паступа́ць на рабо́ту; см. определи́ться;
4. страд. вызнача́цца, устана́ўлівацца; акрэ́слівацца; выяўля́цца; азнача́цца; прызнача́цца; абумо́ўлівацца; пастанаўля́цца; прысу́джвацца; ула́джвацца; аддава́цца; см. определя́ть;
определя́ющий
1. прич. які́ (што) вызнача́е, які́ (што) устана́ўлівае; які́ (што) акрэ́слівае; які́ (што) выяўля́е; які́ (што) дае́ азначэ́нне; які́ (што) прызнача́е; які́ (што) абумо́ўлівае; які́ (што) пастанаўля́е; які́ (што) прысу́джвае; які́ (што) ула́джвае; які́ (што) аддае́; см. определя́ть;
2. прил. вызнача́льны.