опои́ть сов.
1. апаі́ць;
2. (ядовитым напитком) уст. атруці́ць.
опо́й вет. апо́й, род. апо́ю м.
опо́йковый апо́йкавы; см. опо́ек.
опо́каI техн. апо́ка, -кі ж.
опо́каII геол. апо́ка, -кі ж.
опола́скивать несов. апало́скваць;
опола́скиваться возвр., страд. апало́сквацца.
ополза́ние геол. апаўза́нне, -ння ср.
ополза́тьI несов. апаўза́ць, асо́ўвацца, аб’язджа́ць, асяда́ць.
ополза́тьII несов. (кругом чего-л.) абпаўза́ць, апаўза́ць.