оправля́тьсяI несов., страд. апраўля́цца; см. оправля́тьI.
оправля́тьсяII несов.
1. (приходить в себя) адыхо́дзіць, ачува́цца;
2. (выздоравливать) ачу́ньваць, папраўля́цца;
3. (поправлять платье, причёску и т. п.) упарадко́ўвацца, прыво́дзіць сябе́ ў пара́дак; см. опра́виться 1, 2, 4;
4. страд. папраўля́цца, упарадко́ўвацца, прыво́дзіцца ў пара́дак; см. оправля́тьII.
опра́стывать несов., прост. апро́стваць, апаражня́ць, выпаражня́ць;
опра́стываться возвр., страд. апро́ствацца, апаражня́цца, выпаражня́цца.
опра́шиваемый сущ.
1. апы́тваны, -нага м.;
2. дапы́тваны, -нага м.; см. опра́шивать;
опра́шивание
1. апы́тванне, -ння ср.;
2. дапы́тванне, -ння ср.; см. опра́шивать;
опра́шивать несов.
1. (собирать ответы) апы́тваць;
2. (допрашивать) дапы́тваць;
опра́шиваться страд.
1. апы́твацца;
2. дапы́твацца; см. опра́шивать.
определе́ние ср.
1. (действие) вызначэ́нне, -ння ср., устанаўле́нне, -ння ср.; акрэ́сленне, -ння ср.; выяўле́нне, -ння ср.; азначэ́нне, -ння ср.; прызначэ́нне, -ння ср.; пастанаўле́нне, -ння ср.; прысуджэ́нне, -ння ср.; аддава́нне, -ння ср.; ула́джванне, -ння ср.; см. определя́ть;
2. (формулировка) азначэ́нне, -ння ср.;
нето́чное определе́ние недакла́днае азначэ́нне;
3. грам. азначэ́нне, -ння ср.;
4. (суда) юр. пастано́ва, -вы ж., прысу́д, -ду м.