полицейме́йстерский паліцма́йстарскі.
полице́йский
1. прил. паліцэ́йскі;
2. сущ. паліцэ́йскі, -кага м.;
полице́йщина разг., пренебр. паліцэ́йшчына, -ны ж.
полице́й-президе́нт уст. паліцэ́й-прэзідэ́нт, -та м.
полицеме́рить сов. пакрываду́шнічаць.
полицентри́зм филос. поліцэнтры́зм, -му м.
поли́ция в разн. знач. палі́цыя, -цыі ж.
поли́чное / пойма́ть с поли́чным а) юр. злаві́ць з до́казамі злачы́нства; (на месте преступления) злаві́ць на ме́сцы злачы́нства; б) перен. злаві́ць на гара́чым (на све́жым) учы́нку, злаві́ць на ме́сцы злачы́нства.
полишине́ль театр. палішыне́ль, -ля м.;
◊
секре́т полишине́ля сакрэ́т палішыне́ля.
полиэ́др мат. паліэ́др, -ра м.