Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

слука́вить сов., разг. схітрава́ць.

слупи́ть сов., разг. злупі́ць, мног. пазлу́пліваць, садра́ць, мног. паздзіра́ць;

слупи́ться садра́цца, злупі́цца.

слу́пленный злу́плены, мног. пазлу́пліваны, садра́ны, мног. паздзіра́ны;

слу́пливать несов., разг. злу́пліваць, здзіра́ць;

слу́пливаться

1. здзіра́цца, злу́плівацца; см. слупи́ться;

2. страд. злу́плівацца, здзіра́цца; см. слу́пливать.

слух м.

1. (чувство) слых, род. слы́ху м.;

2. (молва) чу́тка, -кі ж., пагало́ска, -кі ж., по́галаска, -кі ж.;

ни слу́ху ни ду́ху ні слы́ху ні ды́ху, няма́ і по́чуту;

обрати́ться в слух ператвары́цца ў слых;

ра́довать (ласка́ть) слух ра́даваць слых;

слуха́ч спец. слуха́ч, -ча́ м.;

слухово́й слыхавы́;

слухово́е окно́ да́хавае акно́;

слухово́й анализа́тор слыхавы́ аналіза́тар.

слухопротези́рование мед. слыхапратэзава́нне, -ння ср.