похва́рывать несов., разг. хварэ́ць, пахво́рваць.
похва́стать и похва́статься сов. пахвалі́цца;
◊
не могу́ похва́статься не магу́ пахвалі́цца.
похвата́ть сов., разг. пахапа́ць, пахвата́ць.
похвора́ть сов., разг. пахварэ́ць, (долго, неоднократно) папахво́рваць, папахварэ́ць.
похити́тель зло́дзей, -дзея м., выкрада́льнік, -ка м.;
похити́тельница зладзе́йка, -кі ж., выкрада́льніца, -цы ж.
похи́тить сов.
1. вы́красці, мног. павыкрада́ць, павыкра́дваць, укра́сці, скра́сці;
похи́тить докуме́нты вы́красці (укра́сці, скра́сці) дакуме́нты;
2. перен. забра́ць, мног. пазабіра́ць; узя́ць;
смерть похи́тила его́ смерць забра́ла яго́.
похитри́ть сов., разг. пахітры́ць, пахітрава́ць.
похихи́кать сов., разг. пахіхі́каць;
похихи́кивать несов., разг. пахіхі́кваць.