впечатля́емость уража́льнасць, -ці ж.;
впечатля́ть несов. рабі́ць ура́жанне, уража́ць; ура́жваць;
впечатля́ющий разг.
1. прич. які́ (што) ро́біць ура́жанне, які́ (што) уража́е, які́ (што) ура́жвае;
2. прил. уража́льны.