Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

опускно́й апускны́.

опусте́вший и опусте́лый апусце́лы;

опусте́ние апусце́нне, -ння ср.;

опусте́ть сов.

1. (стать пустым) апусце́ць;

2. (стать безлюдным) апусце́ць, абязлю́дзець.

опусти́вшийся прил., перен. (морально) заняпа́лы;

опусти́ть сов.

1. апусці́ць, мног. паспуска́ць, спусці́ць, мног. паспуска́ць;

2. (пропустить) вы́пусціць, мног. павыпуска́ць, прапусці́ць, мног. папрапуска́ць, вы́кінуць, мног. павыкіда́ць, павыкі́дваць; см. опуска́ть;

опусти́ть кры́лья апусці́ць кры́лы;

опусти́ть нос апусці́ць но́с;

опусти́ться

1. апусці́цца, мног. паапуска́цца, спусці́цца, мног. паспуска́цца; (на стул) се́сці;

2. (о почве, доме) асе́сці; (об уровне воды) зні́зіцца, спа́сці;

3. перен. (морально) апусці́цца.

опустоша́ть несов.

1. спусто́шваць, спусташа́ць, апусто́шваць, апусташа́ць;

2. (опорожнять) разг. апаражня́ць; апусто́шваць, апусташа́ць;

3. перен. (морально) апусто́шваць, апусташа́ць;

опустоша́ться страд.

1. спусто́швацца, спусташа́цца, апусто́швацца, апусташа́цца;

2. апаражня́цца; апусто́швацца, апусташа́цца;

3. апусто́швацца, апусташа́цца; см. опустоша́ть;

опустоше́ние

1. спусташэ́нне, -ння ср., апусташэ́нне, -ння ср.; неоконч. спусто́шванне, -ння ср., апусто́шванне, -ння ср.;

2. апаражне́нне, -ння ср.; апусташэ́нне, -ння ср.; неоконч. апусто́шванне, -ння ср.;

3. апусташэ́нне, -ння ср.; см. опустоша́ть;