разры́в м.
1. (действие) разры́ў, -ры́ву м., разрыва́нне, -ння ср.;
разры́в дипломати́ческих отноше́ний разры́ў дыпламаты́чных адно́сін;
разры́в се́рдца разры́ў сэ́рца;
разры́в снаря́да разры́ў снара́да;
2. (отверстие, промежуток) разры́ў, -ры́ву м.;
3. (отсутствие связи) разры́ў, -ры́ву м.;
разры́в-трава́ разг., бот. разры́ў-трава́, -вы́ ж.
разрыва́ниеI
1. раздзіра́нне, -ння ср.;
2. разрыва́нне, -ння ср.; см. разрыва́тьI.
разрыва́ниеII
1. раско́пванне, -ння ср.; разрыва́нне, -ння ср.;
2. разваро́чванне, -ння ср.; см. разрыва́тьII.
разрыва́тьI несов. (к разорва́ть)
1. (материю, бумаги) раздзіра́ць;
2. в др. знач. разрыва́ць; см. разорва́ть.
разрыва́тьII несов. (к разры́ть)
1. (землю) раско́пваць; (рылом — о животных) разрыва́ць;
2. (приводить в беспорядок) раско́пваць, разваро́чваць.
разрыва́тьсяI несов.
1. (о материи, бумаге) раздзіра́цца;
2. в др. знач. разрыва́цца;
3. страд. раздзіра́цца; разрыва́цца; см. разрыва́тьI;
◊
душа́ разрыва́ется душа́ разрыва́ецца.
разрыва́тьсяII несов., страд.
1. (о земле) раско́пвацца; (рылом — о животных) разрыва́цца;
2. (приходить в беспорядок) раско́пвацца, разваро́чвацца.
разрывно́й в разн. знач. разрыўны́;
разрывна́я длина́ техн. разрыўна́я даўжыня́;
разрывна́я пу́ля разрыўна́я ку́ля.
разрыда́ться сов. разрыда́цца; распла́кацца.
разры́тый
1. раскапа́ны, мног. параско́пваны; разры́ты, мног. паразрыва́ны;
2. раскапа́ны, мног. параско́пваны, разве́рнуты, мног. паразваро́чваны; см. разры́ть;