Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

разры́в м.

1. (действие) разры́ў, -ры́ву м., разрыва́нне, -ння ср.;

разры́в дипломати́ческих отноше́ний разры́ў дыпламаты́чных адно́сін;

разры́в се́рдца разры́ў сэ́рца;

разры́в снаря́да разры́ў снара́да;

2. (отверстие, промежуток) разры́ў, -ры́ву м.;

3. (отсутствие связи) разры́ў, -ры́ву м.;

разры́в-трава́ разг., бот. разры́ў-трава́, -вы́ ж.

разрыва́ниеI

1. раздзіра́нне, -ння ср.;

2. разрыва́нне, -ння ср.; см. разрыва́тьI.

разрыва́ниеII

1. раско́пванне, -ння ср.; разрыва́нне, -ння ср.;

2. разваро́чванне, -ння ср.; см. разрыва́тьII.

разрыва́тьI несов. (к разорва́ть)

1. (материю, бумаги) раздзіра́ць;

2. в др. знач. разрыва́ць; см. разорва́ть.

разрыва́тьII несов. (к разры́ть)

1. (землю) раско́пваць; (рылом — о животных) разрыва́ць;

2. (приводить в беспорядок) раско́пваць, разваро́чваць.

разрыва́тьсяI несов.

1. (о материи, бумаге) раздзіра́цца;

2. в др. знач. разрыва́цца;

3. страд. раздзіра́цца; разрыва́цца; см. разрыва́тьI;

душа́ разрыва́ется душа́ разрыва́ецца.

разрыва́тьсяII несов., страд.

1. (о земле) раско́пвацца; (рылом — о животных) разрыва́цца;

2. (приходить в беспорядок) раско́пвацца, разваро́чвацца.

разрывно́й в разн. знач. разрыўны́;

разрывна́я длина́ техн. разрыўна́я даўжыня́;

разрывна́я пу́ля разрыўна́я ку́ля.

разрыда́ться сов. разрыда́цца; распла́кацца.

разры́тый

1. раскапа́ны, мног. параско́пваны; разры́ты, мног. паразрыва́ны;

2. раскапа́ны, мног. параско́пваны, разве́рнуты, мног. паразваро́чваны; см. разры́ть;