разрыва́ниеII
1. раско́пванне, -ння
2. разваро́чванне, -ння
разрыва́ниеII
1. раско́пванне, -ння
2. разваро́чванне, -ння
разрыва́тьI
1. (материю, бумаги) раздзіра́ць;
2.
разрыва́тьII
1. (землю) раско́пваць; (рылом — о животных) разрыва́ць;
2. (приводить в беспорядок) раско́пваць, разваро́чваць.
разрыва́тьсяI
1. (о материи, бумаге) раздзіра́цца;
2.
3.
◊
душа́ разрыва́ется душа́ разрыва́ецца.
разрыва́тьсяII
1. (о земле) раско́пвацца; (рылом — о животных) разрыва́цца;
2. (приходить в беспорядок) раско́пвацца, разваро́чвацца.
разрывно́й
разрывна́я длина́
разрывна́я пу́ля разрыўна́я ку́ля.
разрыда́ться
разры́тый
1. раскапа́ны,
2. раскапа́ны,
разры́ть
1. раскапа́ць,
2. (привести в беспорядок)
он разры́л все мои́ ве́щи ён раскапа́ў (развярну́ў) усе мае́ рэ́чы.
разрыхле́ние разрыхле́нне, -ння