Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

разрыва́ниеII

1. раско́пванне, -ння ср.; разрыва́нне, -ння ср.;

2. разваро́чванне, -ння ср.; см. разрыва́тьII.

разрыва́тьI несов. (к разорва́ть)

1. (материю, бумаги) раздзіра́ць;

2. в др. знач. разрыва́ць; см. разорва́ть.

разрыва́тьII несов. (к разры́ть)

1. (землю) раско́пваць; (рылом — о животных) разрыва́ць;

2. (приводить в беспорядок) раско́пваць, разваро́чваць.

разрыва́тьсяI несов.

1. (о материи, бумаге) раздзіра́цца;

2. в др. знач. разрыва́цца;

3. страд. раздзіра́цца; разрыва́цца; см. разрыва́тьI;

душа́ разрыва́ется душа́ разрыва́ецца.

разрыва́тьсяII несов., страд.

1. (о земле) раско́пвацца; (рылом — о животных) разрыва́цца;

2. (приходить в беспорядок) раско́пвацца, разваро́чвацца.

разрывно́й в разн. знач. разрыўны́;

разрывна́я длина́ техн. разрыўна́я даўжыня́;

разрывна́я пу́ля разрыўна́я ку́ля.

разрыда́ться сов. разрыда́цца; распла́кацца.

разры́тый

1. раскапа́ны, мног. параско́пваны; разры́ты, мног. паразрыва́ны;

2. раскапа́ны, мног. параско́пваны, разве́рнуты, мног. паразваро́чваны; см. разры́ть;

разры́ть сов.

1. раскапа́ць, мног. параско́пваць; (рылом — о животных) разры́ць, мног. паразрыва́ць;

2. (привести в беспорядок) разг. раскапа́ць, мног. параско́пваць, развярну́ць, мног. паразваро́чваць;

он разры́л все мои́ ве́щи ён раскапа́ў (развярну́ў) усе мае́ рэ́чы.

разрыхле́ние разрыхле́нне, -ння ср.;