Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

соверше́ние

1. учыне́нне, -ння ср.; (чего-л. бурного) вытвара́нне, -ння ср.; правядзе́нне, -ння ср.; (осуществление) здзяйсне́нне, -ння ср., ажыццяўле́нне, -ння ср.; (исполнение) выкана́нне, -ння ср.; неоконч. выко́нванне, -ння ср.; вяршэ́нне, -ння ср.;

2. (условия, сделки и т. п.) учыне́нне, -ння ср., заключэ́нне, -ння ср.;

3. (обряда) спраўля́нне, -ння ср.; (богослужения) адпраўле́нне, -ння ср.; см. соверша́ть.

соверше́нно нареч. зусі́м, ца́лкам;

соверше́нно глухо́й зусі́м глухі́;

соверше́нно разде́тый зусі́м раздзе́ты;

соверше́нно ве́рно зусі́м пра́вільна;

соверше́нно всё усё чы́ста.

совершенноле́тие ср. паўнале́цце, -цця ср., даро́сласць, -ці ж.;

совершенноле́тний паўнале́тнік, даро́слы.

соверше́нныйI

1. (обладающий совершенством) даскана́лы;

2. (полный, несомненный, окончательный) по́ўны, канчатко́вы; (абсолютный) абсалю́тны;

соверше́нная пра́вда абсалю́тная пра́ўда;

соверше́нное число́ мат. по́ўны лік;

соверше́нные лета́ ста́лыя гады́.

соверше́нныйII прил. / соверше́нный вид грам. зако́нчанае трыва́нне.

соверше́нство ср. даскана́ласць, -ці ж.;

соверше́нствование удаскана́льванне, -ння ср., удаскана́ленне, -ння ср.;

соверше́нствованный удаскана́льваны;

соверше́нствовать несов. удаскана́льваць;