поноси́тьII сов. (к носи́ть) панасі́ць, (долго, неоднократно) разг. папанасі́ць, папано́шваць.
поноси́тьсяI несов., страд. га́ньбіцца, знеслаўля́цца, ла́яцца; зневажа́цца, абража́цца; см. поноси́тьI.
поноси́тьсяII сов. (пробыть в носке) панасі́цца.
поно́ска
1. прост. но́шка, -кі ж.;
2. охотн. (уменье собаки) падно́ска, -кі ж.; (подносимый предмет) но́шка, -кі ж.;
3. (взяток пчелы) обл. но́шка, -кі ж.
поно́сный уст. (бранный) абра́злівы.
поночева́ть сов., разг. паначава́ць.
поноше́ние ср.
1. (действие) ганьбава́нне, -ння ср., знеслаўле́нне, -ння ср.;
2. (оскорбительные слова) ла́янка, -кі ж.; знява́га, -гі ж.; абра́за, -зы ж.
поно́шенный
1. прич. пано́шаны;
2. прил. (о платье, обуви) падно́шаны, но́шаны; (изношенный) зно́шаны; (стоптанный) стапта́ны.
понра́виться сов. спадаба́цца.
понтёр карт., уст. панцёр, -ра м.