Verbum

chwacki

бравы; спрытны; паваротлівы

chwalca

м.

1. паклоннік;

2. падлізнік

chwalebny

пахвальны; годны пахвалы;

czyn chwalebny — пахвальны ўчынак

chwalenie (się)

н. хваленне

chwalenie (się)

н. хваленне

chwalić

chwali|ć

незак.

1. хваліць;

~ć sobie co — хваліць што;

2. кніжн. шанаваць; ушаноўваць;

każda pliszka swój ogon chwalić прым. кожны цыган свайго каня хваліць

chwalić się

chwali|ć się

незак. хваліцца;

kto się ~\ ten się gani — хто сябе хваліць, хай таго пярун спаліць

chwała

chwał|a

ж. хвала; слава;

okryć się ~ą — пакрыць сябе славай;

~a Bogu — дзякуй Богу;

poległy na polu ~y — палеглы ў баі (на ратным полі);

~a z własnych ust śmierdzi — чужая пахвала як гром грыміць, а самахвальства смярдзіць

chwast, ~u

I м.

зелле, пустазелле;

ogród zarośnięty ~ami (~em) — сад, зарослы пустазеллем

II м.

кутас;

czapeczka z ~em — шапка з кутасом

chwastobójczy

chwastobójcz|y

с.-г. гербіцыдны;

środki ~e — гербіцыды