Verbum

zaborczy

zaborcz|y

1. захопніцкі; агрэсіўны;

~а polityka — захопніцкая палітыка;

2. уладалюбны;

~а kobieta — уладалюбная жанчына

zabój :

kochać się na zabój — кахаць без памяці;

walka na zabój — змаганне не на жыццё, а на смерць

zabójca

м. забойца

zabójczy

zabójcz|y

забойчы; смяротны; знішчальны;

~а broń — смяротная зброя;

~е spojrzenie — знішчальны позірк

zabójstwo

zabójstw|o

н. забойства;

dokonać ~а — здзейсніць забойства; забіць;

~o z premedytacją — наўмыснае забойства

zabór, ~oru

zab|ór

м.

1. захоп; заваяванне;

2. захопленая (акупаваная) тэрыторыя;

3. чужаземная ўлада;

pod ~orem — пад уладай чужынцаў

zabrać

zabra|ć

зак.

1. komu co забраць, адабраць у каго што; jemu ~li wszystkie rzeczy — y яго забралі ўсе рэчы;

2. узяць; прыхапіць; захапіць;

~ć kogo ze sobą na spacer — узяць каго з сабой на шпацыр;

~ć do aresztu — забраць, узяць пад арышт;

~ć do niewoli — узяць у палон;

3. прыбраць;

to trzeba stąd ~ć — гэта трэба адсюль прыбраць;

zabierz ręce! — прыбяры рукі!

zabrać się

зак.

1. do czego/kogo узяцца, прыняцца за каго/што;

2. перан. разм. сабрацца пайсці; выбрацца

zabraknąć

zabrak|nąć

зак. не хапіць;

~ło sil — не хапіла сілы;

~nie pieniędzy — не хопіць грошай

zabraniać

незак. (czego) забараняць (што)