Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

wola

wol|a

ж. воля;

siła ~i — сіла волі;

~a zwycięstwa — воля да перамогі;

ostatnia ~a — апошняя воля;

do ~i — дастаткова, уволю;

mimo ~i — мімаволі, міжвольна

wole

н.

1. валлё, валляк;

2. мед. зоб, валляк

woleć

wol|eć

незак. аддаваць перавагу, лічыць за лепшае;

~ę rybę niż mięso — я больш люблю рыбу, чым мяса;

co ~isz? — што ты хочаш?

wolfram, ~u

м. хім. вальфрам

wolno

I

можна, дазволена;

nie wolno — нельга

II

1. свабодна, вольна;

puścić zbiega wolno — вызваліць уцекача;

2. павольна, паволі;

kroczyć wolno — паволі крочыць

wolnocłowy

бяспошлінны, бязмытны

wolnomularstwo

н. масонства

wolnomularz

м. масон

wolnomyśliciel

м. вальнадумец

wolnomyślny

вальнадумны, свабодамысны