zakłócenie
zakłóceni|e
н.
1. парушэнне; расстройства;
~e porządku publicznego — парушэнне грамадскага парадку;
~e czynności фізіял. расстройства функцыі;
~e magnetyczne мет. магнітнае адхіленне; магнітная бура;
2. ~а мн. памехі; перабоі;
~а w produkcji — перабоі ў вытворчасці;
~a atmosferyczne — атмасферныя памехі
zakłócić
зак. парушыць;
zakłócić porządek — парушыць парадак
zakłuć
зак.
1. закалоць;
zakłuć sztyletem — закалоць кінжалам;
2. укалоць;
zakłuć palec igłą — укалоць палец іголкай
zakneblować
зак. заткнуць затычкай (заткалам);
zakneblować usta — а) заткнуць рот (заткалам);
перан. заткнуць рот, прымусіць замаўчаць; не даць гаварыць
zakochać się
зак. закахацца;
zakochać się po uszy — закахацца па вушы
zakochany
закаханы;
jest w niej zakochany — ён у яе закаханы
zakolebać
зак. закалыхаць; захістаць
zakolebać się
зак. закалыхацца; захістацца
zakołatać
zakołata|ć
зак.
1. застукаць; загрукаць;
zakołatać do drzwi — загрукаць у дзверы;
2. закалаціцца; забіцца;
serce ~ło — сэрца закалацілася
zakołatać się
zakołata|ć się
зак.
1. застукаць; закалаціцца, забіцца;
2. разм. заварушыцца; адазвацца;
~ła się nadzieja — зацеплілася надзея;
3. разм. дацягнуцца; даклыпаць, датэпаць;
~ć się do miasta — дацягнуцца да горада