Verbum

naramiennik

м.

1. вайск.. пагон, эпалет;

2. гіст. наплечнік (частка даспехаў);

3. уст. бранзалет (які носяць вышэй локця)

narastać

незак.

1. нарастаць; вырастаць;

2. перан. нарастаць; павялічвацца

naraz

ураз; раптам; разам;

nie wszyscy naraz — не ўсе разам

narazić

зак. kogo/co рызыкнуць чым; падставіць каго/што пад што;

narazić kogo na niebezpieczeństwo — паставіць каго пад небяспеку

narazić się

зак.

1. падвергнуцца;

narazić się na niebezpieczeństwo — трапіць у небяспеку;

2. komu настроіць каго супраць сябе

narażać

незак. kogo/co падстаўляць каго/што; рызыкаваць кім/чым;

narażać życie — рызыкаваць жыццём

narażać się

незак.

1. рызыкаваць;

2. настройваць супраць сябе

narciarka

ж. лыжніца

narciarski

лыжны

narciarz

м. лыжнік