naramiennik
м.
1. вайск.. пагон, эпалет;
2. гіст. наплечнік (частка даспехаў);
3. уст. бранзалет (які носяць вышэй локця)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)