Verbum

zadrzemać

зак. задрамаць

zadrżeć

I зак.

1. падзерці; парваць;

2. задзерці; падняць;

zadrżeć ogon — задзерці хвост;

3. перан. пасварыцца; задзерціся з кім;

zadrżeć z kierownictwem — не паладзіць з начальствам;

zadrżeć brodę уст. задзерці бараду; хвост адкінуць

II

zadrż|eć

зак. задрыжаць; здрыгануцца;

~ałem na samą myśl o tym — я здрыгануўся ад адной думкі пра гэта

zaduch, ~u

м. духата, спёртае паветра, задуха

zadufać się

зак. заганарыцца; зазнацца

zadufały

гл. zadufany

zadufany

саманадзейны, самаўпэўнены; пыхлівы; фанабэрысты; мардапышны

zadufek

м. разм. саманадзейны чалавек; ганарлівец; задавака

zaduma

zadum|a

ж. задуменнасць; задумлівасць; роздум;

wpaść w ~ę — упасці ў задуменнасць; задумацца

zadumać się

зак. аддацца думкам (марам); задумацца

zadumanie

н. задуменнасць; роздум