Verbum

naczelny

naczeln|y

1. пярэдні, перадавы;

2. вярхоўны, галоўны; найвышэйшы;

dyrektor ~y — генеральны дырэктар;

~y redaktor — галоўны рэдактар;

lekarz ~y — галоўны ўрач;

dowódca ~y — вярхоўны галоўнакамандуючы;

~e organa władzy — вышэйшыя органы ўлады;

3. галоўны; найважнейшы; першарадны;

4. ~e мн. заал. прыматы (Primates)

naczepa

ж. прычэп

naczepić

зак. начапіць

naczesać

зак. начасаць

naczółek

м. налобнік

naczupurzyć się

зак. разм. надзьмуцца, натапырыцца

naczynie

naczyni|e

н.

1. пасудзіна; судзіна;

~a kuchenne — кухонны посуд; посуд;

zmywać ~a — мыць посуд;

2. анат. сасуд;

~a krwionośne — крывяносныя сасуды

naczyniowy

анат., бат. сасудзісты

naczytać się

зак. начытацца