widzenie
widzeni|e
н.
1. бачанне;
2. (у турме, шпіталі і да т.п.) спатканне; сустрэча;
uzyskać ~e — атрымаць дазвол на спатканне;
do ~a! — да пабачэння!;
pole ~a — поле зроку;
punkt ~a — пункт погляду (гледжання)
widzialny
бачны;
widzialny gołym okiem — бачны простым вокам
widziany
бачаны;
mile (źle) widziany — жаданы (непажаданы)
widzieć
widzi|eć
незак. бачыць;
było co ~eć — было на што паглядзець;
dobrze (źle) kogo ~eć — а) добра (кепска) прымаць каго;
б) добра (кепска) думаць пра каго;
widzieć źdźbło w oku bliźniego, a belki w swoim nie widzieć — бачыць саломіну ў воку іншага, а ў сваім бервяно не заўважае;
któż to ~ał! — дзе гэта бачана!
widzimisię
нескл. н. капрыз;
postępować według swego widzimisię — рабіць, што хочацца
wiecheć
м. звязак; пучок; пук; вехцік;
wiecheć słomy — пук саломы