Verbum

przemilczeć

przemilcz|eć

зак.

1. змаўчаць, замаўчаць;

~ałem jego nieobecność w pracy — я змаўчаў пра яго адсутнасць на працы;

2. прамаўчаць;

~ał cały wieczór — ён прамаўчаў увесь вечар

przemilczenie

н. замоўчванне

przeminąć

зак. мінуць; прайсці

przemleć

зак. перамалоць

przemoc

ж. насілле, гвалт;

używać ~y — ужываць насілле;

~ą — сілаю, сілком; гвалтам;

wdarł się na salę ~ą — ён уварваўся ў залу гвалтам (сілаю)

przemoczyć

зак. прамачыць;

przemoczyć płaszcz — прамачыць плашч

przemoczyć się

зак. прамачыцца

przemoknąć

зак. прамокнуць

przemowa

ж. прамова

przemożny

1. магутны;

2. пераважны;

przemożny wpływ — вырашальны ўплыў