przemilczeć

przemilcz|eć

зак.

1. змаўчаць, замаўчаць;

~ałem jego nieobecność w pracy — я змаўчаў пра яго адсутнасць на працы;

2. прамаўчаць;

~ał cały wieczór — ён прамаўчаў увесь вечар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)