Verbum

zawiązek, ~ku

м.

1. завязь; зародак;

2. перан. пачатак

zawiązywać

незак.

1. завязваць;

2. перан. утвараць; засноўваць

zawiedziony

1. расчараваны;

2. падмануты;

~е nadzieje — падманутыя надзеі

zawieja

ж. завея; завіруха; віхура

zawierać

незак.

1. заключаць;

zawierać umowę — заключаць дагавор (дамову);

zawierać związek małżeński — браць шлюб;

2. утрымліваць; змяшчаць

Zawiercie

н. г. Заверце

zawierucha

ж. завіруха; завея, кудаса

zawieruszyć

зак. загубіць; згубіць; падзець

zawieruszyć się

зак. згубіцца; падзецца; прапасці

zawierzać

незак. давярацца; давяраць што каму