Verbum

opiekun

м.

1. абаронца; заступнік;

2. апякун;

opiekun społeczny — грамадскі апякун

opiekunka

ж.

1. абаронца; заступніца;

2. апякунка

opiekuńczy

1. клапатлівы; заступніцкі;

2. апякунскі

opiekuństwo

н. апякунства

opieprzyć

зак.

1. наперчыць;

2. разм. вылаяць; даць наганяй; даць прачуханку

opierać

1. абапіраць, апіраць;

2. абгрунтоўваць; матывавацьopierać

незак. разм.

1. абмываць;

2. калаціць

opierać się

незак.

1. абапірацца, апірацца;

2. абапірацца на каго; знаходзіць апору ў кім;

3. засноўвацца; грунтавацца;

4. супраціўляцца

opierzchnąć

зак. патрэскацца; абсіверыцца

opierzenie

н. апярэнне

opierzyć się

зак. аперыцца