Verbum

zatopić

зак.

1. затапіць, патапіць;

2. усадзіць; уваткнуць;

zatopić wzrok (spojrzenie) — w kim/czym не зводзіць вачэй з каго/чаго; утаропіцца ў каго/што

zatopić się

зак. w czym паглыбіцца ў што;

zatopić się w rozmyślaniach — глыбока задумацца

zatopiony

1. затоплены;

2. перан. паглыблены;

zatopiony w myślach — паглыблены ў роздум; у глыбокім задуменні

zator, ~u

м. затор; завал;

zator uliczny — вулічны затор

zatorować

зак.

1. загарадзіць;

2. закупорыць

zatracać

незак.

1. co губляць што; пазбаўляцца чаго; страчваць што;

2. знішчаць; вынішчаць

zatracenie

zatraceni|e

н.

1. страта; згуба;

2. знішчэнне;

3. страта прытомнасці;

kochać do ~a — кахаць без памяці

zatraceniec

м. нягоднік; гарэза; свавольнік; вісус

zatracić

зак.

1. страціць; згубіць;

zatracić poczucie humoru — страціць пачуццё гумару;

2. знішчыць; вынішчыць

zatracony

1. страчаны; згублены;

2. разм. нягодны, невыносны;

ty bąku zatracony! — ах ты, нягоднік!