Verbum

zaskarżać

незак. kogo падаваць скаргу каго

zaskarżenie

н.

1. (kogo) падача скаргі (на каго);

2. абскарджанне;

zaskarżenie wyroku — абскарджанне прысуду

zaskarżyć

зак.

1. kogoпадаць скаргу на каго;

zaskarżyć kogo do sądu — падаць у суд на каго;

2. абскардзіць;

zaskarżyć wyrok — абскардзіць прысуд

zasklepiać się

незак.

1. загойвацца; залечвацца (пра рану);

2. перан. замыкацца

zasklepić się

зак.

1. загаіцца (пра рану);

2. перан. замкнуцца

zasklepienie

н. замкнёнасць; адасобленасць

zaskoczenie

н. захоп знянацку; нечаканасць; раптоўнасць

zaskoczyć

зак.

1. захапіць (заспець) знянацку;

2. здзівіць; уразіць

zaskomleć

зак. заскуголіць; заскавытаць; заекатаць

zaskorupiałość

ж.

1. закарэласць;

2. перан. закарузласць, заскарузласць, коснасць