кіда́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кіда́льнік |
кіда́льнікі |
Р. |
кіда́льніка |
кіда́льнікаў |
Д. |
кіда́льніку |
кіда́льнікам |
В. |
кіда́льніка |
кіда́льнікаў |
Т. |
кіда́льнікам |
кіда́льнікамі |
М. |
кіда́льніку |
кіда́льніках |
Іншыя варыянты:
кі́дальнік.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
кі́дальнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кі́дальнік |
кі́дальнікі |
Р. |
кі́дальніка |
кі́дальнікаў |
Д. |
кі́дальніку |
кі́дальнікам |
В. |
кі́дальніка |
кі́дальнікаў |
Т. |
кі́дальнікам |
кі́дальнікамі |
М. |
кі́дальніку |
кі́дальніках |
Іншыя варыянты:
кіда́льнік.
Крыніцы:
tsblm1996.
кіда́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кіда́льніца |
кіда́льніцы |
Р. |
кіда́льніцы |
кіда́льніц |
Д. |
кіда́льніцы |
кіда́льніцам |
В. |
кіда́льніцу |
кіда́льніц |
Т. |
кіда́льніцай кіда́льніцаю |
кіда́льніцамі |
М. |
кіда́льніцы |
кіда́льніцах |
Іншыя варыянты:
кі́дальніца.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
кі́дальніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кі́дальніца |
кі́дальніцы |
Р. |
кі́дальніцы |
кі́дальніц |
Д. |
кі́дальніцы |
кі́дальніцам |
В. |
кі́дальніцу |
кі́дальніц |
Т. |
кі́дальніцай кі́дальніцаю |
кі́дальніцамі |
М. |
кі́дальніцы |
кі́дальніцах |
Іншыя варыянты:
кіда́льніца.
Крыніцы:
tsblm1996.
кі́дальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кі́дальны |
кі́дальная |
кі́дальнае |
кі́дальныя |
Р. |
кі́дальнага |
кі́дальнай кі́дальнае |
кі́дальнага |
кі́дальных |
Д. |
кі́дальнаму |
кі́дальнай |
кі́дальнаму |
кі́дальным |
В. |
кі́дальны (неадуш.) кі́дальнага (адуш.) |
кі́дальную |
кі́дальнае |
кі́дальныя (неадуш.) кі́дальных (адуш.) |
Т. |
кі́дальным |
кі́дальнай кі́дальнаю |
кі́дальным |
кі́дальнымі |
М. |
кі́дальным |
кі́дальнай |
кі́дальным |
кі́дальных |
Іншыя варыянты:
кіда́льны.
Крыніцы:
piskunou2012.
кіда́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кіда́льны |
кіда́льная |
кіда́льнае |
кіда́льныя |
Р. |
кіда́льнага |
кіда́льнай кіда́льнае |
кіда́льнага |
кіда́льных |
Д. |
кіда́льнаму |
кіда́льнай |
кіда́льнаму |
кіда́льным |
В. |
кіда́льны (неадуш.) кіда́льнага (адуш.) |
кіда́льную |
кіда́льнае |
кіда́льныя (неадуш.) кіда́льных (адуш.) |
Т. |
кіда́льным |
кіда́льнай кіда́льнаю |
кіда́льным |
кіда́льнымі |
М. |
кіда́льным |
кіда́льнай |
кіда́льным |
кіда́льных |
Іншыя варыянты:
кі́дальны.
Крыніцы:
piskunou2012.
кіда́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кіда́льны |
кіда́льная |
кіда́льнае |
кіда́льныя |
Р. |
кіда́льнага |
кіда́льнай кіда́льнае |
кіда́льнага |
кіда́льных |
Д. |
кіда́льнаму |
кіда́льнай |
кіда́льнаму |
кіда́льным |
В. |
кіда́льны (неадуш.) |
кіда́льную |
кіда́льнае |
кіда́льныя (неадуш.) |
Т. |
кіда́льным |
кіда́льнай кіда́льнаю |
кіда́льным |
кіда́льнымі |
М. |
кіда́льным |
кіда́льнай |
кіда́льным |
кіда́льных |
Іншыя варыянты:
кі́дальны.
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
кі́дальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кі́дальны |
кі́дальная |
кі́дальнае |
кі́дальныя |
Р. |
кі́дальнага |
кі́дальнай кі́дальнае |
кі́дальнага |
кі́дальных |
Д. |
кі́дальнаму |
кі́дальнай |
кі́дальнаму |
кі́дальным |
В. |
кі́дальны (неадуш.) |
кі́дальную |
кі́дальнае |
кі́дальныя (неадуш.) |
Т. |
кі́дальным |
кі́дальнай кі́дальнаю |
кі́дальным |
кі́дальнымі |
М. |
кі́дальным |
кі́дальнай |
кі́дальным |
кі́дальных |
Іншыя варыянты:
кіда́льны.
Крыніцы:
tsblm1996.
кіда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
кіда́нне |
Р. |
кіда́ння |
Д. |
кіда́нню |
В. |
кіда́нне |
Т. |
кіда́ннем |
М. |
кіда́нні |
Іншыя варыянты:
кі́данне.
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.