Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

зя́ўваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зя́ўваю зя́ўваем
2-я ас. зя́ўваеш зя́ўваеце
3-я ас. зя́ўвае зя́ўваюць
Прошлы час
м. зя́ўваў зя́ўвалі
ж. зя́ўвала
н. зя́ўвала
Загадны лад
2-я ас. зя́ўвай зя́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зя́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

зя́ўканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зя́ўканне
Р. зя́ўкання
Д. зя́ўканню
В. зя́ўканне
Т. зя́ўканнем
М. зя́ўканні

Крыніцы: piskunou2012.

зя́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зя́ўкаю зя́ўкаем
2-я ас. зя́ўкаеш зя́ўкаеце
3-я ас. зя́ўкае зя́ўкаюць
Прошлы час
м. зя́ўкаў зя́ўкалі
ж. зя́ўкала
н. зя́ўкала
Загадны лад
2-я ас. зя́ўкай зя́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зя́ўкаючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

зяўла́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зяўла́сты зяўла́стая зяўла́стае зяўла́стыя
Р. зяўла́стага зяўла́стай
зяўла́стае
зяўла́стага зяўла́стых
Д. зяўла́стаму зяўла́стай зяўла́стаму зяўла́стым
В. зяўла́сты (неадуш.)
зяўла́стага (адуш.)
зяўла́стую зяўла́стае зяўла́стыя (неадуш.)
зяўла́стых (адуш.)
Т. зяўла́стым зяўла́стай
зяўла́стаю
зяўла́стым зяўла́стымі
М. зяўла́стым зяўла́стай зяўла́стым зяўла́стых

Крыніцы: piskunou2012.

зя́ўнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зя́ўну зяўнё́м
2-я ас. зяўне́ш зеўняце́
3-я ас. зяўне́ зя́ўнуць
Прошлы час
м. зя́ўнуў зя́ўнулі
ж. зя́ўнула
н. зя́ўнула
Загадны лад
2-я ас. зяўні́ зяўні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зя́ўнуўшы

Крыніцы: tsbm1984.

зяўну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зяўну́ зяўнё́м
2-я ас. зяўне́ш зеўняце́
3-я ас. зяўне́ зяўну́ць
Прошлы час
м. зяўну́ў зяўну́лі
ж. зяўну́ла
н. зяўну́ла
Загадны лад
2-я ас. зяўні́ зяўні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зяўну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

зяўра́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зяўра́нне
Р. зяўра́ння
Д. зяўра́нню
В. зяўра́нне
Т. зяўра́ннем
М. зяўра́нні

Крыніцы: piskunou2012.

зяўра́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зяўра́сты зяўра́стая зяўра́стае зяўра́стыя
Р. зяўра́стага зяўра́стай
зяўра́стае
зяўра́стага зяўра́стых
Д. зяўра́стаму зяўра́стай зяўра́стаму зяўра́стым
В. зяўра́сты (неадуш.)
зяўра́стага (адуш.)
зяўра́стую зяўра́стае зяўра́стыя (неадуш.)
зяўра́стых (адуш.)
Т. зяўра́стым зяўра́стай
зяўра́стаю
зяўра́стым зяўра́стымі
М. зяўра́стым зяўра́стай зяўра́стым зяўра́стых

Крыніцы: piskunou2012.

зяўра́ць

‘зеўраць, быць раскрытым’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зяўра́е зяўра́юць
Прошлы час
м. зяўра́ў зяўра́лі
ж. зяўра́ла
н. зяўра́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час зяўра́ючы

Крыніцы: piskunou2012.