Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
бвгзклмнпртўхц

зяні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зяні́ца зяні́цы
Р. зяні́цы зяні́ц
Д. зяні́цы зяні́цам
В. зяні́цу зяні́цы
Т. зяні́цай
зяні́цаю		 зяні́цамі
М. зяні́цы зяні́цах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

зянко́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зянко́ўка зянко́ўкі
Р. зянко́ўкі зянко́вак
Д. зянко́ўцы зянко́ўкам
В. зянко́ўку зянко́ўкі
Т. зянко́ўкай
зянко́ўкаю		 зянко́ўкамі
М. зянко́ўцы зянко́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

зяно́вец

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. зяно́вец
Р. зяно́ўцу
Д. зяно́ўцу
В. зяно́вец
Т. зяно́ўцам
М. зяно́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Зяно́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Зяно́н Зяно́ны
Р. Зяно́на Зяно́наў
Д. Зяно́ну Зяно́нам
В. Зяно́на Зяно́наў
Т. Зяно́нам Зяно́намі
М. Зяно́не Зяно́нах

Зянькі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Зянькі́
Р. Зянько́ў
Д. Зянька́м
В. Зянькі́
Т. Зянька́мі
М. Зянька́х

Зяня́пішы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Зяня́пішы
Р. Зяня́пішаў
Д. Зяня́пішам
В. Зяня́пішы
Т. Зяня́пішамі
М. Зяня́пішах