зяўну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зяўну́ зяўнё́м
2-я ас. зяўне́ш зеўняце́
3-я ас. зяўне́ зяўну́ць
Прошлы час
м. зяўну́ў зяўну́лі
ж. зяўну́ла
н. зяўну́ла
Загадны лад
2-я ас. зяўні́ зяўні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зяўну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)