Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

ві́д

‘перспектыва; выгляд’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́д ві́ды
Р. ві́ду ві́даў
Д. ві́ду ві́дам
В. ві́д ві́ды
Т. ві́дам ві́дамі
М. ві́дзе
віду́
ві́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

ві́д

‘тып; паняцце; класіфікацыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́д ві́ды
Р. ві́ду ві́даў
Д. ві́ду ві́дам
В. ві́д ві́ды
Т. ві́дам ві́дамі
М. ві́дзе
віду́
ві́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

відаво́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. відаво́к відаво́кі
Р. відаво́ка відаво́каў
Д. відаво́ку відаво́кам
В. відаво́к відаво́кі
Т. відаво́кам відаво́камі
М. відаво́ку відаво́ках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

відаво́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
відаво́чна відаво́чней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

відаво́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. відаво́чнасць
Р. відаво́чнасці
Д. відаво́чнасці
В. відаво́чнасць
Т. відаво́чнасцю
М. відаво́чнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

відаво́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. відаво́чнік відаво́чнікі
Р. відаво́чніка відаво́чнікаў
Д. відаво́чніку відаво́чнікам
В. відаво́чніка відаво́чнікаў
Т. відаво́чнікам відаво́чнікамі
М. відаво́чніку відаво́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

відаво́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. відаво́чніца відаво́чніцы
Р. відаво́чніцы відаво́чніц
Д. відаво́чніцы відаво́чніцам
В. відаво́чніцу відаво́чніц
Т. відаво́чніцай
відаво́чніцаю
відаво́чніцамі
М. відаво́чніцы відаво́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

відаво́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. відаво́чны відаво́чная відаво́чнае відаво́чныя
Р. відаво́чнага відаво́чнай
відаво́чнае
відаво́чнага відаво́чных
Д. відаво́чнаму відаво́чнай відаво́чнаму відаво́чным
В. відаво́чны (неадуш.)
відаво́чнага (адуш.)
відаво́чную відаво́чнае відаво́чныя (неадуш.)
відаво́чных (адуш.)
Т. відаво́чным відаво́чнай
відаво́чнаю
відаво́чным відаво́чнымі
М. відаво́чным відаво́чнай відаво́чным відаво́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

відаво́чца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. відаво́чца відаво́чцы
Р. відаво́чцы відаво́чцаў
Д. відаво́чцу відаво́чцам
В. відаво́чцу відаво́чцаў
Т. відаво́чцам відаво́чцамі
М. відаво́чцу відаво́чцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

відавы́

‘паняццевы; класіфікацыйны’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. відавы́ відава́я відаво́е відавы́я
Р. відаво́га відаво́й
відаво́е
відаво́га відавы́х
Д. відаво́му відаво́й відаво́му відавы́м
В. відавы́ (неадуш.)
відаво́га (адуш.)
відаву́ю відаво́е відавы́я (неадуш.)
відавы́х (адуш.)
Т. відавы́м відаво́й
відаво́ю
відавы́м відавы́мі
М. відавы́м відаво́й відавы́м відавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.