відаво́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. відаво́чнік відаво́чнікі
Р. відаво́чніка відаво́чнікаў
Д. відаво́чніку відаво́чнікам
В. відаво́чніка відаво́чнікаў
Т. відаво́чнікам відаво́чнікамі
М. відаво́чніку відаво́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)