Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бвгдёжзклмнпрстўфхцчшя

ві́на

‘картачная масць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ві́на ві́ны
Р. ві́ны ві́н
ві́наў
Д. ві́не ві́нам
В. ві́ну ві́ны
Т. ві́най
ві́наю		 ві́намі
М. ві́не ві́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

віна́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. віна́
Р. віны́
Д. віне́
В. віну́
Т. віно́й
віно́ю
М. віне́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вінава́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вінава́льнік вінава́льнікі
Р. вінава́льніка вінава́льнікаў
Д. вінава́льніку вінава́льнікам
В. вінава́льніка вінава́льнікаў
Т. вінава́льнікам вінава́льнікамі
М. вінава́льніку вінава́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

вінава́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінава́льны вінава́льная вінава́льнае вінава́льныя
Р. вінава́льнага вінава́льнай
вінава́льнае		 вінава́льнага вінава́льных
Д. вінава́льнаму вінава́льнай вінава́льнаму вінава́льным
В. вінава́льны (неадуш.)
вінава́льнага (адуш.)		 вінава́льную вінава́льнае вінава́льныя (неадуш.)
вінава́льных (адуш.)
Т. вінава́льным вінава́льнай
вінава́льнаю		 вінава́льным вінава́льнымі
М. вінава́льным вінава́льнай вінава́льным вінава́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вінава́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
вінава́та вінава́цей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

вінава́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вінава́тасць
Р. вінава́тасці
Д. вінава́тасці
В. вінава́тасць
Т. вінава́тасцю
М. вінава́тасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вінава́та-сарамлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінава́та-сарамлі́вы вінава́та-сарамлі́вая вінава́та-сарамлі́вае вінава́та-сарамлі́выя
Р. вінава́та-сарамлі́вага вінава́та-сарамлі́вай
вінава́та-сарамлі́вае		 вінава́та-сарамлі́вага вінава́та-сарамлі́вых
Д. вінава́та-сарамлі́ваму вінава́та-сарамлі́вай вінава́та-сарамлі́ваму вінава́та-сарамлі́вым
В. вінава́та-сарамлі́вы (неадуш.)
вінава́та-сарамлі́вага (адуш.)		 вінава́та-сарамлі́вую вінава́та-сарамлі́вае вінава́та-сарамлі́выя (неадуш.)
вінава́та-сарамлі́вых (адуш.)
Т. вінава́та-сарамлі́вым вінава́та-сарамлі́вай
вінава́та-сарамлі́ваю		 вінава́та-сарамлі́вым вінава́та-сарамлі́вымі
М. вінава́та-сарамлі́вым вінава́та-сарамлі́вай вінава́та-сарамлі́вым вінава́та-сарамлі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

вінава́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінава́ты вінава́тая вінава́тае вінава́тыя
Р. вінава́тага вінава́тай
вінава́тае		 вінава́тага вінава́тых
Д. вінава́таму вінава́тай вінава́таму вінава́тым
В. вінава́ты (неадуш.)
вінава́тага (адуш.)		 вінава́тую вінава́тае вінава́тыя (неадуш.)
вінава́тых (адуш.)
Т. вінава́тым вінава́тай
вінава́таю		 вінава́тым вінава́тымі
М. вінава́тым вінава́тай вінава́тым вінава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вінава́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінава́ўчы вінава́ўчая вінава́ўчае вінава́ўчыя
Р. вінава́ўчага вінава́ўчай
вінава́ўчае		 вінава́ўчага вінава́ўчых
Д. вінава́ўчаму вінава́ўчай вінава́ўчаму вінава́ўчым
В. вінава́ўчы (неадуш.)
вінава́ўчага (адуш.)		 вінава́ўчую вінава́ўчае вінава́ўчыя (неадуш.)
вінава́ўчых (адуш.)
Т. вінава́ўчым вінава́ўчай
вінава́ўчаю		 вінава́ўчым вінава́ўчымі
М. вінава́ўчым вінава́ўчай вінава́ўчым вінава́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

вінава́ціцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вінава́чуся вінава́цімся
2-я ас. вінава́цішся вінава́ціцеся
3-я ас. вінава́ціцца вінава́цяцца
Прошлы час
м. вінава́ціўся вінава́ціліся
ж. вінава́цілася
н. вінава́цілася
Дзеепрыслоўе
цяп. час вінава́цячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.