Амудар’я́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Амудар’я́ |
| Р. |
Амудар’і́ |
| Д. |
Амудар’і́ |
| В. |
Амудар’ю́ |
| Т. |
Амудар’ё́й
Амудар’ё́ю |
| М. |
Амудар’і́ |
амужы́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
амужы́чаны |
амужы́чаная |
амужы́чанае |
амужы́чаныя |
| Р. |
амужы́чанага |
амужы́чанай
амужы́чанае |
амужы́чанага |
амужы́чаных |
| Д. |
амужы́чанаму |
амужы́чанай |
амужы́чанаму |
амужы́чаным |
| В. |
амужы́чаны (неадуш.)
амужы́чанага (адуш.) |
амужы́чаную |
амужы́чанае |
амужы́чаныя (неадуш.)
амужы́чаных (адуш.) |
| Т. |
амужы́чаным |
амужы́чанай
амужы́чанаю |
амужы́чаным |
амужы́чанымі |
| М. |
амужы́чаным |
амужы́чанай |
амужы́чаным |
амужы́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
амужы́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
амужы́чваюся |
амужы́чваемся |
| 2-я ас. |
амужы́чваешся |
амужы́чваецеся |
| 3-я ас. |
амужы́чваецца |
амужы́чваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
амужы́чваўся |
амужы́чваліся |
| ж. |
амужы́чвалася |
| н. |
амужы́чвалася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
амужы́чвайся |
амужы́чвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
амужы́чваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
амужы́чыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
амужы́чуся |
амужы́чымся |
| 2-я ас. |
амужы́чышся |
амужы́чыцеся |
| 3-я ас. |
амужы́чыцца |
амужы́чацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
амужы́чыўся |
амужы́чыліся |
| ж. |
амужы́чылася |
| н. |
амужы́чылася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
амужы́чыўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
амуле́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
амуле́т |
амуле́ты |
| Р. |
амуле́та |
амуле́таў |
| Д. |
амуле́ту |
амуле́там |
| В. |
амуле́т |
амуле́ты |
| Т. |
амуле́там |
амуле́тамі |
| М. |
амуле́це |
амуле́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
амуле́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
амуле́тны |
амуле́тная |
амуле́тнае |
амуле́тныя |
| Р. |
амуле́тнага |
амуле́тнай
амуле́тнае |
амуле́тнага |
амуле́тных |
| Д. |
амуле́тнаму |
амуле́тнай |
амуле́тнаму |
амуле́тным |
| В. |
амуле́тны (неадуш.)
амуле́тнага (адуш.) |
амуле́тную |
амуле́тнае |
амуле́тныя (неадуш.)
амуле́тных (адуш.) |
| Т. |
амуле́тным |
амуле́тнай
амуле́тнаю |
амуле́тным |
амуле́тнымі |
| М. |
амуле́тным |
амуле́тнай |
амуле́тным |
амуле́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
амуле́цік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
амуле́цік |
амуле́цікі |
| Р. |
амуле́ціка |
амуле́цікаў |
| Д. |
амуле́ціку |
амуле́цікам |
| В. |
амуле́цік |
амуле́цікі |
| Т. |
амуле́цікам |
амуле́цікамі |
| М. |
амуле́ціку |
амуле́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
амулё́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
амулё́вы |
амулё́вая |
амулё́вае |
амулё́выя |
| Р. |
амулё́вага |
амулё́вай
амулё́вае |
амулё́вага |
амулё́вых |
| Д. |
амулё́ваму |
амулё́вай |
амулё́ваму |
амулё́вым |
| В. |
амулё́вы (неадуш.)
амулё́вага (адуш.) |
амулё́вую |
амулё́вае |
амулё́выя (неадуш.)
амулё́вых (адуш.) |
| Т. |
амулё́вым |
амулё́вай
амулё́ваю |
амулё́вым |
амулё́вымі |
| М. |
амулё́вым |
амулё́вай |
амулё́вым |
амулё́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.