ад’е́дзены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ад’е́дзены |
ад’е́дзеная |
ад’е́дзенае |
ад’е́дзеныя |
Р. |
ад’е́дзенага |
ад’е́дзенай ад’е́дзенае |
ад’е́дзенага |
ад’е́дзеных |
Д. |
ад’е́дзенаму |
ад’е́дзенай |
ад’е́дзенаму |
ад’е́дзеным |
В. |
ад’е́дзены (неадуш.) ад’е́дзенага (адуш.) |
ад’е́дзеную |
ад’е́дзенае |
ад’е́дзеныя (неадуш.) ад’е́дзеных (адуш.) |
Т. |
ад’е́дзеным |
ад’е́дзенай ад’е́дзенаю |
ад’е́дзеным |
ад’е́дзенымі |
М. |
ад’е́дзеным |
ад’е́дзенай |
ад’е́дзеным |
ад’е́дзеных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
ад’е́дзены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ад’е́дзены |
ад’е́дзеная |
ад’е́дзенае |
ад’е́дзеныя |
Р. |
ад’е́дзенага |
ад’е́дзенай ад’е́дзенае |
ад’е́дзенага |
ад’е́дзеных |
Д. |
ад’е́дзенаму |
ад’е́дзенай |
ад’е́дзенаму |
ад’е́дзеным |
В. |
ад’е́дзены (неадуш.) ад’е́дзенага (адуш.) |
ад’е́дзеную |
ад’е́дзенае |
ад’е́дзеныя (неадуш.) ад’е́дзеных (адуш.) |
Т. |
ад’е́дзеным |
ад’е́дзенай ад’е́дзенаю |
ад’е́дзеным |
ад’е́дзенымі |
М. |
ад’е́дзеным |
ад’е́дзенай |
ад’е́дзеным |
ад’е́дзеных |
Кароткая форма: ад’е́дзена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
ад’е́зд
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ад’е́зд |
ад’е́зды |
Р. |
ад’е́зду |
ад’е́здаў |
Д. |
ад’е́зду |
ад’е́здам |
В. |
ад’е́зд |
ад’е́зды |
Т. |
ад’е́здам |
ад’е́здамі |
М. |
ад’е́здзе |
ад’е́здах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ад’е́здзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ад’е́зджуся |
ад’е́здзімся |
2-я ас. |
ад’е́здзішся |
ад’е́здзіцеся |
3-я ас. |
ад’е́здзіцца |
ад’е́здзяцца |
Прошлы час |
м. |
ад’е́здзіўся |
ад’е́здзіліся |
ж. |
ад’е́здзілася |
н. |
ад’е́здзілася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ад’е́здзіўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ад’е́здзіць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ад’е́зджу |
ад’е́здзім |
2-я ас. |
ад’е́здзіш |
ад’е́здзіце |
3-я ас. |
ад’е́здзіць |
ад’е́здзяць |
Прошлы час |
м. |
ад’е́здзіў |
ад’е́здзілі |
ж. |
ад’е́здзіла |
н. |
ад’е́здзіла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ад’е́здзіўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ад’е́знік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ад’е́знік |
ад’е́знікі |
Р. |
ад’е́зніка |
ад’е́знікаў |
Д. |
ад’е́зніку |
ад’е́знікам |
В. |
ад’е́зніка |
ад’е́знікаў |
Т. |
ад’е́знікам |
ад’е́знікамі |
М. |
ад’е́зніку |
ад’е́зніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ад’ектывава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ад’ектывава́нне |
Р. |
ад’ектывава́ння |
Д. |
ад’ектывава́нню |
В. |
ад’ектывава́нне |
Т. |
ад’ектывава́ннем |
М. |
ад’ектывава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ад’ектывава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ад’ектывава́ны |
ад’ектывава́ная |
ад’ектывава́нае |
ад’ектывава́ныя |
Р. |
ад’ектывава́нага |
ад’ектывава́най ад’ектывава́нае |
ад’ектывава́нага |
ад’ектывава́ных |
Д. |
ад’ектывава́наму |
ад’ектывава́най |
ад’ектывава́наму |
ад’ектывава́ным |
В. |
ад’ектывава́ны (неадуш.) ад’ектывава́нага (адуш.) |
ад’ектывава́ную |
ад’ектывава́нае |
ад’ектывава́ныя (неадуш.) ад’ектывава́ных (адуш.) |
Т. |
ад’ектывава́ным |
ад’ектывава́най ад’ектывава́наю |
ад’ектывава́ным |
ад’ектывава́нымі |
М. |
ад’ектывава́ным |
ад’ектывава́най |
ад’ектывава́ным |
ад’ектывава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ад’ектывава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ад’ектывава́ны |
ад’ектывава́ная |
ад’ектывава́нае |
ад’ектывава́ныя |
Р. |
ад’ектывава́нага |
ад’ектывава́най ад’ектывава́нае |
ад’ектывава́нага |
ад’ектывава́ных |
Д. |
ад’ектывава́наму |
ад’ектывава́най |
ад’ектывава́наму |
ад’ектывава́ным |
В. |
ад’ектывава́ны (неадуш.) ад’ектывава́нага (адуш.) |
ад’ектывава́ную |
ад’ектывава́нае |
ад’ектывава́ныя (неадуш.) ад’ектывава́ных (адуш.) |
Т. |
ад’ектывава́ным |
ад’ектывава́най ад’ектывава́наю |
ад’ектывава́ным |
ад’ектывава́нымі |
М. |
ад’ектывава́ным |
ад’ектывава́най |
ад’ектывава́ным |
ад’ектывава́ных |
Кароткая форма: ад’ектывава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.