ад’е́здзіць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ад’е́зджу ад’е́здзім
2-я ас. ад’е́здзіш ад’е́здзіце
3-я ас. ад’е́здзіць ад’е́здзяць
Прошлы час
м. ад’е́здзіў ад’е́здзілі
ж. ад’е́здзіла
н. ад’е́здзіла
Дзеепрыслоўе
прош. час ад’е́здзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)