Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
бвгджзійклмнпрстўфхцчш-

Ко́шчыцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́шчыцы
Р. Ко́шчыц
Ко́шчыцаў
Д. Ко́шчыцам
В. Ко́шчыцы
Т. Ко́шчыцамі
М. Ко́шчыцах

Ко́шчычы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ко́шчычы
Р. Ко́шчыч
Ко́шчычаў
Д. Ко́шчычам
В. Ко́шчычы
Т. Ко́шчычамі
М. Ко́шчычах

ко́шык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́шык ко́шыкі
Р. ко́шыка ко́шыкаў
Д. ко́шыку ко́шыкам
В. ко́шык ко́шыкі
Т. ко́шыкам ко́шыкамі
М. ко́шыку ко́шыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́шыкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́шыкавы ко́шыкавая ко́шыкавае ко́шыкавыя
Р. ко́шыкавага ко́шыкавай
ко́шыкавае		 ко́шыкавага ко́шыкавых
Д. ко́шыкаваму ко́шыкавай ко́шыкаваму ко́шыкавым
В. ко́шыкавы (неадуш.)
ко́шыкавага (адуш.)		 ко́шыкавую ко́шыкавае ко́шыкавыя (неадуш.)
ко́шыкавых (адуш.)
Т. ко́шыкавым ко́шыкавай
ко́шыкаваю		 ко́шыкавым ко́шыкавымі
М. ко́шыкавым ко́шыкавай ко́шыкавым ко́шыкавых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

ко-ко-ко́

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.