Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авгеёілнорстуцчшыэя-’

апраме́тнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. апраме́тнасць
Р. апраме́тнасці
Д. апраме́тнасці
В. апраме́тнасць
Т. апраме́тнасцю
М. апраме́тнасці

Крыніцы: piskunou2012.

апраме́тная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. апраме́тная
Р. апраме́тнай
Д. апраме́тнай
В. апраме́тную
Т. апраме́тнай
апраме́тнаю
М. апраме́тнай

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

апраме́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апраме́тнік апраме́тнікі
Р. апраме́тніка апраме́тнікаў
Д. апраме́тніку апраме́тнікам
В. апраме́тніка апраме́тнікаў
Т. апраме́тнікам апраме́тнікамі
М. апраме́тніку апраме́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

апраме́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апраме́тны апраме́тная апраме́тнае апраме́тныя
Р. апраме́тнага апраме́тнай
апраме́тнае		 апраме́тнага апраме́тных
Д. апраме́тнаму апраме́тнай апраме́тнаму апраме́тным
В. апраме́тны (неадуш.)
апраме́тнага (адуш.)		 апраме́тную апраме́тнае апраме́тныя (неадуш.)
апраме́тных (адуш.)
Т. апраме́тным апраме́тнай
апраме́тнаю		 апраме́тным апраме́тнымі
М. апраме́тным апраме́тнай апраме́тным апраме́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апраме́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апраме́тны апраме́тная апраме́тнае апраме́тныя
Р. апраме́тнага апраме́тнай
апраме́тнае		 апраме́тнага апраме́тных
Д. апраме́тнаму апраме́тнай апраме́тнаму апраме́тным
В. апраме́тны (неадуш.)
апраме́тнага (адуш.)		 апраме́тную апраме́тнае апраме́тныя (неадуш.)
апраме́тных (адуш.)
Т. апраме́тным апраме́тнай
апраме́тнаю		 апраме́тным апраме́тнымі
М. апраме́тным апраме́тнай апраме́тным апраме́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апрамяне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апрамяне́нне
Р. апрамяне́ння
Д. апрамяне́нню
В. апрамяне́нне
Т. апрамяне́ннем
М. апрамяне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апрамяні́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апрамяню́ся апраме́німся
2-я ас. апраме́нішся апраме́ніцеся
3-я ас. апраме́ніцца апраме́няцца
Прошлы час
м. апрамяні́ўся апрамяні́ліся
ж. апрамяні́лася
н. апрамяні́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час апрамяні́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

апрамяні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апрамяню́ апраме́нім
2-я ас. апраме́ніш апраме́ніце
3-я ас. апраме́ніць апраме́няць
Прошлы час
м. апрамяні́ў апрамяні́лі
ж. апрамяні́ла
н. апрамяні́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час апрамяні́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

апрамяня́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апрамяня́льнік апрамяня́льнікі
Р. апрамяня́льніка апрамяня́льнікаў
Д. апрамяня́льніку апрамяня́льнікам
В. апрамяня́льнік апрамяня́льнікі
Т. апрамяня́льнікам апрамяня́льнікамі
М. апрамяня́льніку апрамяня́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

апрамяняльны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апрамяняльны апрамяняльная апрамяняльнае апрамяняльныя
Р. апрамяняльнага апрамяняльнай
апрамяняльнае		 апрамяняльнага апрамяняльных
Д. апрамяняльнаму апрамяняльнай апрамяняльнаму апрамяняльным
В. апрамяняльны
апрамяняльнага		 апрамяняльную апрамяняльнае апрамяняльныя
Т. апрамяняльным апрамяняльнай
апрамяняльнаю		 апрамяняльным апрамяняльнымі
М. апрамяняльным апрамяняльнай апрамяняльным апрамяняльных