апраме́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апраме́тнік апраме́тнікі
Р. апраме́тніка апраме́тнікаў
Д. апраме́тніку апраме́тнікам
В. апраме́тніка апраме́тнікаў
Т. апраме́тнікам апраме́тнікамі
М. апраме́тніку апраме́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)