Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
абвгджзійклмнпрстфхцчшэя

Сурканты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сурканты́
Р. Сурканто́ў
Д. Сурканта́м
В. Сурканты́
Т. Сурканта́мі
М. Сурканта́х

сурко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сурко́вы сурко́вая сурко́вае сурко́выя
Р. сурко́вага сурко́вай
сурко́вае		 сурко́вага сурко́вых
Д. сурко́ваму сурко́вай сурко́ваму сурко́вым
В. сурко́вы (неадуш.)
сурко́вага (адуш.)		 сурко́вую сурко́вае сурко́выя (неадуш.)
сурко́вых (адуш.)
Т. сурко́вым сурко́вай
сурко́ваю		 сурко́вым сурко́вымі
М. сурко́вым сурко́вай сурко́вым сурко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́

‘музычны інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сурма́ су́рмы
сурмы́
Р. сурмы́ су́рмаў
Д. сурме́ су́рмам
В. сурму́ су́рмы
сурмы́
Т. сурмо́й
сурмо́ю		 су́рмамі
М. сурме́ су́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́

‘хімічны элемент; фарба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сурма́
Р. сурмы́
Д. сурме́
В. сурму́
Т. сурмо́й
сурмо́ю
М. сурме́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурма́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сурма́ч сурмачы́
Р. сурмача́ сурмачо́ў
Д. сурмачу́ сурмача́м
В. сурмача́ сурмачо́ў
Т. сурмачо́м сурмача́мі
М. сурмачу́ сурмача́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Сурмачо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сурмачо́ва
Р. Сурмачо́ва
Д. Сурмачо́ву
В. Сурмачо́ва
Т. Сурмачо́вам
М. Сурмачо́ве

Сурміно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сурміно́
Р. Сурміна́
Д. Сурміну́
В. Сурміно́
Т. Сурміно́м
М. Сурміне́

сурмі́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сурмлю́ся су́рмімся
2-я ас. су́рмішся су́рміцеся
3-я ас. су́рміцца су́рмяцца
Прошлы час
м. сурмі́ўся сурмі́ліся
ж. сурмі́лася
н. сурмі́лася
Загадны лад
2-я ас. сурмі́ся сурмі́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час су́рмячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурмі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сурмлю́ су́рмім
2-я ас. су́рміш су́рміце
3-я ас. су́рміць су́рмяць
Прошлы час
м. сурмі́ў сурмі́лі
ж. сурмі́ла
н. сурмі́ла
Загадны лад
2-я ас. сурмі́ сурмі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час су́рмячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурмя́на-цэ́зіевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сурмя́на-цэ́зіевы сурмя́на-цэ́зіевая сурмя́на-цэ́зіевае сурмя́на-цэ́зіевыя
Р. сурмя́на-цэ́зіевага сурмя́на-цэ́зіевай
сурмя́на-цэ́зіевае		 сурмя́на-цэ́зіевага сурмя́на-цэ́зіевых
Д. сурмя́на-цэ́зіеваму сурмя́на-цэ́зіевай сурмя́на-цэ́зіеваму сурмя́на-цэ́зіевым
В. сурмя́на-цэ́зіевы (неадуш.)
сурмя́на-цэ́зіевага (адуш.)		 сурмя́на-цэ́зіевую сурмя́на-цэ́зіевае сурмя́на-цэ́зіевыя (неадуш.)
сурмя́на-цэ́зіевых (адуш.)
Т. сурмя́на-цэ́зіевым сурмя́на-цэ́зіевай
сурмя́на-цэ́зіеваю		 сурмя́на-цэ́зіевым сурмя́на-цэ́зіевымі
М. сурмя́на-цэ́зіевым сурмя́на-цэ́зіевай сурмя́на-цэ́зіевым сурмя́на-цэ́зіевых

Крыніцы: piskunou2012.