дыяле́ктны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дыяле́ктны |
дыяле́ктная |
дыяле́ктнае |
дыяле́ктныя |
Р. |
дыяле́ктнага |
дыяле́ктнай дыяле́ктнае |
дыяле́ктнага |
дыяле́ктных |
Д. |
дыяле́ктнаму |
дыяле́ктнай |
дыяле́ктнаму |
дыяле́ктным |
В. |
дыяле́ктны (неадуш.) дыяле́ктнага (адуш.) |
дыяле́ктную |
дыяле́ктнае |
дыяле́ктныя (неадуш.) дыяле́ктных (адуш.) |
Т. |
дыяле́ктным |
дыяле́ктнай дыяле́ктнаю |
дыяле́ктным |
дыяле́ктнымі |
М. |
дыяле́ктным |
дыяле́ктнай |
дыяле́ктным |
дыяле́ктных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дыялекто́лаг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дыялекто́лаг |
дыялекто́лагі |
Р. |
дыялекто́лага |
дыялекто́лагаў |
Д. |
дыялекто́лагу |
дыялекто́лагам |
В. |
дыялекто́лага |
дыялекто́лагаў |
Т. |
дыялекто́лагам |
дыялекто́лагамі |
М. |
дыялекто́лагу |
дыялекто́лагах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дыялекты́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дыялекты́зм |
дыялекты́змы |
Р. |
дыялекты́зма |
дыялекты́змаў |
Д. |
дыялекты́зму |
дыялекты́змам |
В. |
дыялекты́зм |
дыялекты́змы |
Т. |
дыялекты́змам |
дыялекты́змамі |
М. |
дыялекты́зме |
дыялекты́змах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дыяле́ктык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
дыяле́ктык |
дыяле́ктыкі |
Р. |
дыяле́ктыка |
дыяле́ктыкаў |
Д. |
дыяле́ктыку |
дыяле́ктыкам |
В. |
дыяле́ктыка |
дыяле́ктыкаў |
Т. |
дыяле́ктыкам |
дыяле́ктыкамі |
М. |
дыяле́ктыку |
дыяле́ктыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дыяле́ктыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
дыяле́ктыка |
Р. |
дыяле́ктыкі |
Д. |
дыяле́ктыцы |
В. |
дыяле́ктыку |
Т. |
дыяле́ктыкай дыяле́ктыкаю |
М. |
дыяле́ктыцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чны |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чная |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнае |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чныя |
Р. |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнага |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнай дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнае |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнага |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чных |
Д. |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнаму |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнай |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнаму |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чным |
В. |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чны (неадуш.) дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнага (адуш.) |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чную |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнае |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чныя (неадуш.) дыяле́ктыка-матэрыялісты́чных (адуш.) |
Т. |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чным |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнай дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнаю |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чным |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнымі |
М. |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чным |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чнай |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чным |
дыяле́ктыка-матэрыялісты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дыялекты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
дыялекты́чна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
дыялекты́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
дыялекты́чнасць |
Р. |
дыялекты́чнасці |
Д. |
дыялекты́чнасці |
В. |
дыялекты́чнасць |
Т. |
дыялекты́чнасцю |
М. |
дыялекты́чнасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
дыялекты́чна-гуманісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дыялекты́чна-гуманісты́чны |
дыялекты́чна-гуманісты́чная |
дыялекты́чна-гуманісты́чнае |
дыялекты́чна-гуманісты́чныя |
Р. |
дыялекты́чна-гуманісты́чнага |
дыялекты́чна-гуманісты́чнай дыялекты́чна-гуманісты́чнае |
дыялекты́чна-гуманісты́чнага |
дыялекты́чна-гуманісты́чных |
Д. |
дыялекты́чна-гуманісты́чнаму |
дыялекты́чна-гуманісты́чнай |
дыялекты́чна-гуманісты́чнаму |
дыялекты́чна-гуманісты́чным |
В. |
дыялекты́чна-гуманісты́чны (неадуш.) дыялекты́чна-гуманісты́чнага (адуш.) |
дыялекты́чна-гуманісты́чную |
дыялекты́чна-гуманісты́чнае |
дыялекты́чна-гуманісты́чныя (неадуш.) дыялекты́чна-гуманісты́чных (адуш.) |
Т. |
дыялекты́чна-гуманісты́чным |
дыялекты́чна-гуманісты́чнай дыялекты́чна-гуманісты́чнаю |
дыялекты́чна-гуманісты́чным |
дыялекты́чна-гуманісты́чнымі |
М. |
дыялекты́чна-гуманісты́чным |
дыялекты́чна-гуманісты́чнай |
дыялекты́чна-гуманісты́чным |
дыялекты́чна-гуманісты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дыялекты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дыялекты́чны |
дыялекты́чная |
дыялекты́чнае |
дыялекты́чныя |
Р. |
дыялекты́чнага |
дыялекты́чнай дыялекты́чнае |
дыялекты́чнага |
дыялекты́чных |
Д. |
дыялекты́чнаму |
дыялекты́чнай |
дыялекты́чнаму |
дыялекты́чным |
В. |
дыялекты́чны (неадуш.) дыялекты́чнага (адуш.) |
дыялекты́чную |
дыялекты́чнае |
дыялекты́чныя (неадуш.) дыялекты́чных (адуш.) |
Т. |
дыялекты́чным |
дыялекты́чнай дыялекты́чнаю |
дыялекты́чным |
дыялекты́чнымі |
М. |
дыялекты́чным |
дыялекты́чнай |
дыялекты́чным |
дыялекты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.