Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдёжзійклмнпрстфхцчшэя-

куні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куні́чны куні́чная куні́чнае куні́чныя
Р. куні́чнага куні́чнай
куні́чнае		 куні́чнага куні́чных
Д. куні́чнаму куні́чнай куні́чнаму куні́чным
В. куні́чны (неадуш.)
куні́чнага (адуш.)		 куні́чную куні́чнае куні́чныя (неадуш.)
куні́чных (адуш.)
Т. куні́чным куні́чнай
куні́чнаю		 куні́чным куні́чнымі
М. куні́чным куні́чнай куні́чным куні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

кункта́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кункта́тар кункта́тары
Р. кункта́тара кункта́тараў
Д. кункта́тару кункта́тарам
В. кункта́тара кункта́тараў
Т. кункта́тарам кункта́тарамі
М. кункта́тару кункта́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

кункта́тарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кункта́тарскі кункта́тарская кункта́тарскае кункта́тарскія
Р. кункта́тарскага кункта́тарскай
кункта́тарскае		 кункта́тарскага кункта́тарскіх
Д. кункта́тарскаму кункта́тарскай кункта́тарскаму кункта́тарскім
В. кункта́тарскі (неадуш.)
кункта́тарскага (адуш.)		 кункта́тарскую кункта́тарскае кункта́тарскія (неадуш.)
кункта́тарскіх (адуш.)
Т. кункта́тарскім кункта́тарскай
кункта́тарскаю		 кункта́тарскім кункта́тарскімі
М. кункта́тарскім кункта́тарскай кункта́тарскім кункта́тарскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

кунстка́мера

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кунстка́мера кунстка́меры
Р. кунстка́меры кунстка́мер
Д. кунстка́меры кунстка́мерам
В. кунстка́меру кунстка́меры
Т. кунстка́мерай
кунстка́мераю		 кунстка́мерамі
М. кунстка́меры кунстка́мерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ку́нтараўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ку́нтараўка
Р. Ку́нтараўкі
Д. Ку́нтараўцы
В. Ку́нтараўку
Т. Ку́нтараўкай
Ку́нтараўкаю
М. Ку́нтараўцы

кунту́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кунту́ш кунтушы́
Р. кунтуша́ кунтушо́ў
Д. кунтушу́ кунтуша́м
В. кунту́ш кунтушы́
Т. кунтушо́м кунтуша́мі
М. кунтушы́ кунтуша́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кунту́шны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кунту́шны кунту́шная кунту́шнае кунту́шныя
Р. кунту́шнага кунту́шнай
кунту́шнае		 кунту́шнага кунту́шных
Д. кунту́шнаму кунту́шнай кунту́шнаму кунту́шным
В. кунту́шны (неадуш.)
кунту́шнага (адуш.)		 кунту́шную кунту́шнае кунту́шныя (неадуш.)
кунту́шных (адуш.)
Т. кунту́шным кунту́шнай
кунту́шнаю		 кунту́шным кунту́шнымі
М. кунту́шным кунту́шнай кунту́шным кунту́шных

Крыніцы: piskunou2012.

Ку́нцавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ку́нцавічы
Р. Ку́нцавіч
Ку́нцавічаў
Д. Ку́нцавічам
В. Ку́нцавічы
Т. Ку́нцавічамі
М. Ку́нцавічах

Ку́нцаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ку́нцаўшчына
Р. Ку́нцаўшчыны
Д. Ку́нцаўшчыне
В. Ку́нцаўшчыну
Т. Ку́нцаўшчынай
Ку́нцаўшчынаю
М. Ку́нцаўшчыне

Крыніцы: piskunou2012.

ку́нцаўшчынскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ку́нцаўшчынскі ку́нцаўшчынская ку́нцаўшчынскае ку́нцаўшчынскія
Р. ку́нцаўшчынскага ку́нцаўшчынскай
ку́нцаўшчынскае		 ку́нцаўшчынскага ку́нцаўшчынскіх
Д. ку́нцаўшчынскаму ку́нцаўшчынскай ку́нцаўшчынскаму ку́нцаўшчынскім
В. ку́нцаўшчынскі (неадуш.)
ку́нцаўшчынскага (адуш.)		 ку́нцаўшчынскую ку́нцаўшчынскае ку́нцаўшчынскія (неадуш.)
ку́нцаўшчынскіх (адуш.)
Т. ку́нцаўшчынскім ку́нцаўшчынскай
ку́нцаўшчынскаю		 ку́нцаўшчынскім ку́нцаўшчынскімі
М. ку́нцаўшчынскім ку́нцаўшчынскай ку́нцаўшчынскім ку́нцаўшчынскіх

Крыніцы: piskunou2012.